ΑΥΤΟ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΑΡΘΡΟ ΜΙΚΡΟ ΣΕ ΕΚΤΑΣΗ, ΑΛΛΑ..

Όπως λέει κι ο τίτλος, αυτό θα είναι ένα άρθρο μικρό σε έκταση, αλλά μεγάλο θέλω να πιστεύω, σε σημασία. Αφορά τον καλαθοσφαιριστή της ομάδας μας, Γιώργο Πρίντεζη. Τον "ήρωα της Κωνσταντινούπουλης", όπως τον έχω χαραγμένο στο μυαλό μου.

Γιώργο, παιδί μου, θέλω με τούτες τις γραμμές που σου γράφω να ΣΕ ΣΥΓΧΑΡΩ και να Σ΄ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΣΩ ΘΕΡΜΑ για το κουράγιο και την αθλητική αυταπάρνηση που έδειξες κατά τη συμμετοχή σου στους αγώνες των πλέϊ οφ, με τον γνωστό αντίπαλο.

Πολλοί από΄μας έχουμε ήδη χάσει, τον μεγάλο φίλο και προστάτη μας. ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΜΑΣ. Τον έχουμε συνοδεύσει, έχουμε δει τις φτυαριές, έχουμε γυρίσει για τον καφέ και το κονιάκ, έχουμε δεχθεί τα συλλυπητήρια... Κι από τότε, τον κρατάμε μέσα μας, ΠΑΝΤΑ ζωντανό. Ολοι ξέρουμε επομένως τί σήμαινε για σένα αυτή η τραγικά επίκαιρη - μα αναπόφευκτη για τους πάντες - απώλεια. Την παραμέρισες όμως... Τις στιγμές που ΟΦΕΙΛΕΣ. Και έδωσες τον υπέρτατο αγώνα μέσα κι έξω από τους αγωνιστικούς χώρους, νικηφόρα. Στο τέλος, λαβώθηκες ξανά από μια παλιά ιστορία στο πέλμα. ΑΚΡΙΒΩΣ επειδή στήριξες σ΄αυτό, όπως και σε κάθε εκατοστό του υπόλοιπου κορμιού σου, την τεράστια σωματική προσπάθεια που κατέβαλες. Θα΄ναι περαστικό. Το άλλο, ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ, θα το ξεπεράσεις σιγά σιγά κι αυτό... Θα προχωρήσεις μπροστά και στην αθλητική σου καριέρα και στη ζωή σου γενικότερα. Ο ΜΠΑΜΠΑΣ όμως, θα στέκει πάντα εκεί, σταθερά, αδιάκοπα παρών, μεσ΄στην ψυχή σου.

Και άλλοι αθλητές, από άλλες ομάδες, σε όλο τον πλανήτη, έχουν περάσει και θα περάσουν ΤΟ ΙΔΙΟ μ΄εσένα δύσβατο μονοπάτι. ΕΣΥ ΕΙΣΑΙ ΟΜΩΣ ΠΑΙΔΙ ΜΑΣ... Και γιαυτό αναφέρομαι σ΄εσένα. Είσαι παιδί του Δαφνοστεφανωμένου Ερυθρόλευκου Εφήβου. Ένα από τα εκατομμύρια που έχει... ΠΙΣΤΟΥΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΕΣ ΤΗΣ ΙΔΕΑΣ, ΜΕ ΤΗΝ ΟΝΟΜΑΣΙΑ "ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΦΙΛΑΘΛΩΝ ΠΕΙΡΑΙΩΣ"...

Τα δάκρυά σου, την στιγμή που σήκωνες το Κύπελλο του Πρωταθλητή χθες βράδυ στη φιέστα στο ΣΕΦ, θα πρέπει να κορνιζωθούνε... Και να συνοδεύουν ΠΑΝΤΑ αυτόν τον τίτλο, μαζί με την δική σου κορνίζα, του ΜΕΓΑΛΟΥ Βασίλη και όλων των άλλων παιδιών ΑΥΤΗΣ της ομάδας. Μιας ομάδας, η οποία μας χάρισε πριν από λίγες μέρες ένα από τα μεγαλειωδέστερα τρόπαια στην ιστορία του συλλόγου, ΓΕΝΙΚΑ.

*Και είμαι σίγουρος, ότι εάν η σειρά πήγαινε σε 5ο τελικό, θα έβαζες μπότα και θα έπαιζες.

Ζ  Η  Τ  Ω    Ο    Ο  Λ  Υ  Μ  Π  Ι  Α  Κ  Ο  Σ !